Ourasi

Hall of the Legends : Ourasi
geb. in 1980 (Fr.), rec. 1.11,7 winsom ca Hfl. 7.000.000 (= 3.200.000 Euro)
voshengst v. Greyhound 1.14 u. Fleurasie v. Remember

"Le Roi Fainéant" oftewel "Koning Lanterfanter"

Ourasi was een fenomeen. Een ongeëvenaarde crack. Hij heerste van zijn zesde tot en met zijn tiende jaar als een keizer over de internationale drafsport. Zijn rijder Jean-René Gougeon werd "de paus" genoemd, dus dat was een onverslaanbare combinatie, de keizer voor de sulky met de paus erop !
Ourasi is de enige draver die erin slaagde de Prix d'Amérique vier maal te winnen. Hij stak echt jaren lang met kop en schouders boven de alle tijdgenoten uit.
De hengst was al op jonge leeftijd een topper. Hij won als driejarige het Criterium des Jeunes en is "heel" gebleven doordat hij nooit tot het uiterste ging. Hij deed precies waar hij zin in had en aan werken had hij een hekel. Daarom kreeg hij de bijnaam "Le Roi Fainéant", oftewel Koning Luiwammes of Lanterfanter.
Het was een mooie sterke voshengst met een schofthoogte van 1,65 m en hij was in Frankrijk, maar ook daarbuiten, ongekend populair.

Klaar voor de start.
De Prix d'Amérique won hij driemaal achter elkaar en werd in het jaar daarop derde, met als oorzaak problemen met zijn nieren, waardoor hij over zijn water was. Enkele maanden voor de volgende aflevering kreeg zijn vaste rijder Jean-René Gougeon een hersenbloeding en moest de leidsels overlaten aan zijn broer Minou. Jean-René keek vanaf de tribune toe. Dat was in 1990, toen de inmiddels tienjarige hengst zijn laatste kans kreeg om viervoudig Prix d'Amérique-winnaar te worden. Dat was en is nog geen ander paard gelukt. Het was een belevenis om de grote voshengst voorbij het veld te zien trekken. Ourasi speelde weer met zijn tegenstanders en won met grote voorsprong. Heel Europa was via de TV getuige en de gebroeders Gougeon huilden van geluk.

Waar blijven jullie nou?.
Ourasi was een tamelijk eigenzinnig heerschap en hield niet zo van lange reizen. Hij had een hekel aan veewagens en vliegtuigen. Daarom ging hij niet vaak over de grens, maar als hij ging, dan kwam hij om te winnen. Hij won in Oslo, Goteborg, Hamburg en Gelsenkirchen.
In de veelbesproken March of the Dimes in Canada liepen de beste dravers ter wereld tegen elkaar: Ourasi en Mack Lobell. Laatstgenoemde nam natuurlijk de kop en Ourasi moest een halve ronde driedik om bij Mack Lobell te komen, waarna de cracks zij aan zij streden om de overwinning. Ourasi won deze strijd, maar hij verloor de koers, want van zijn rug af kwam Sugarcane Hanover, die stiekum aan de reling mee was geslopen en Ourasi met een hoofdlengte wist te kloppen. De Fransman was echter de morele winnaar.

Ourasi won in zijn carrière 58 koersen, allemaal op het hoogste niveau, zoals het Criterium des Jeunes, Criterium des 5 Ans, 3x Bourbonnais, 4x Belgique, 3x France, 1x Paris, 3x d'Europe, 4x Criterium de Vitesse.
Opeen bepaald moment had hij een serie gemaakt van 22 overwinningen op een rij. Hij was gewoon onklopbaar.
Met een winsom van bijna 22 miljoen Francs was hij toen vanzelfsprekend het meest winnende koerspaard aller tijden ter wereld.
Ourasi is voor veel drafsportliefhebbers het "Paard van de 20-ste eeuw".

Zonder strijd winnen, dat was Ourasi.
Jean-René Gougeon heeft enorm veel cracks gereden, zoals Une de Mai, Oscar RL, Rocquépine en Bellino II. Hij kan dus als geen ander deze paarden goed vergelijken en vertelde enkele jaren geleden over Ourasi:
"Hij had alles. Hij is het paard dat ik het meest bewonderd heb, in zijn manier van doen, zijn gedrag, in de training en in de koers. Maar hij was ook een luiwammes, die nooit het maximale heeft gegeven. Op jonge leeftijd was hij een beetje eigengereid, vooral in zijn box en hij had zijn aandacht er niet bij. Hij was niet echt vervelend, maar werkte alleen als hij daar zin in had. Als men hem toen had gedwongen, had dat verkeerd uit kunnen pakken. Hij was alle keren anders, maar altijd indrukwekkend. Ik kwam een keer bij de koppaarden en toen stopte hij zomaar af. Ik wist niet wat me overkwam. In de laatste bocht met Ourasi niets meer in handen hebben! Daarna nam hij plotseling het bit op en demarreerde. Ik reed niet met hem, maar hij met mij. Hij was de kampioen van de explosie. Zijn mooiste overwinning vond ik zijn tweede Prix d'Amérique. Ik zat met mijn handen vol in de laatste bocht, terwijl de anderen al moeite hadden om bij te blijven. Ik aarzelde om Ourasi te laten gaan. Ik wilde de anderen niet te veel vernederen. Maar ik dacht niet te lang na, wetende dat hij het leuk vond en het publiek uit de bol zou gaan. De bocht uit liet ik hem los. Hij deed zijn oren in zijn nek en ging er enthousiast vandoor onder de toejuichingen van het publiek om met meer dan 20 lengten te winnen. In 250 m liep hij wel 35 m weg bij de naderen. Ik had er hem, het publiek, zijn eigenaar en mezelf een groot plezier mee gedaan. Het was fantastisch. Het gevoel dat je dan hebt is formidabel. Je voelt je in de zevende hemel. Ik wens al mijn collega's toe om dat gevoel ééns in hun carrière mee te maken."

In de Paris-Turf (de Franse Draf- en Rensportkrant) met voorbeschouwing Prix d'Amérique 2004 mocht Gougeon nogmaals op de hengst terugblikken en zei toen o.a.:
"Het is jammer dat hij als 9-jarige door Queila Gede werd geklopt. Ook in die dagen was hij veel beter dan de rest, maar hij had toen even een probleem met zijn nieren. Twee weken tevoren won hij de Prix de Belgique gemakkelijk met 25 m handicap. Verder heb ik nog spijt dat we hem als 5-jarige niet in de Prix d'Amérique hebben laten starten. Op die leeftijd was hij ook al de beste van Europa. Qua capaciteiten had Ourasi, in plaats van vier, ook zesmaal de Prix d'Amérique kunnen winnen.
Hij had een gigantische kracht in zijn achterhand, waarmee hij zich vooruit kon stuwen. Je moest altijd wel met de hengst blijven opletten. Het bleef een apart paard, waarachter ik slechts passagier was. Als hij geen zin had liep hij gewoon in een tempo van 1.30 en dan plotseling, ik weet niet waarom, schakelde hij over naar 1.20. Soms had ik in de koers niets in handen en opeens ging hij voluit. Je moest hem daarna wel wakker houden tot over de finish, want als je stopte met aansporen, dan vond hij het ook wel goed, remde af, en ging binnen 50 m terug naar sukkeldraf. Het was in alle opzichten een bijzonder paard."
(einde citaat Jean-René Gougeon)

Kijk eens naar die ontstpannen, zelfverzekerde blik in zijn ogen, zo vlak voor de koers.
Als vaderpaard is Ourasi min of meer mislukt. Hij bracht gedurende een vijftal jaren slechts enkele tientallen veulens voort en werd later helemaal steriel. De snelste is Emir des Fresneaux 1.14. In Zweden had hij 1 product, te weten Ourasine 1.16,3 met een winsom van 400.000 kronen (ca. 50.000 Euro).
Hij geniet nu van zijn oude dag op het "Haras de Grunchy" in het dorpje Saon, niet ver van de stad Bayeux (Normandië), waar zijn fans hem nog steeds komen bezoeken. Op zijn verjaardag is het er druk. Daar in Saon is nu zijn koninkrijk, daar wordt hij verwend met appels, daar is hij de baas. Het is een bedevaarts-oord voor de drafsportliefhebbers.
De aan Ourasi gewijde website opent met de lyrische zin "Et Dieu créa Ourasi", oftewel "En God schiep Ourasi". Ook wordt de kleine witte ster op zijn voorhoofd gezien als een goddelijk merkteken.

Bij de Prix d'Amérique van 2004 werd de geweldenaar nog één keer aan de ruim 30.000 aanwezigen en miljoenen TV-kijkers getoond, onder de indrukwekkende klanken uit de opera "Carmina Burana" van de componist Orff. Ourasi's prestaties in zijn vijf keer Prix d'Amérique waren op het grote scherm te zien en ondertussen paradeerde de voshengst voor de tribune langs, gereden door Minou Gougeon. Zijn broer Jean-René zat in de meerijdende oude Ford-Mustang. Het was een emotionele gebeurtenis, men noemde het een "adieu Ourasi". De hengst liep voor de sulky en oogde als 24-jarige heel vitaal. Zijn kenmerkende witte borstriem bewaart men nog steeds en deze droeg hij ook nu weer. Later leidde Ourasi het défilé van de deelnemers aan de grote koers. De oude hengst kan zo te zien nog wel wat jaartjes mee en hopelijk zien we hem toch nog een keer terug.

Vader van Ourasi is de Franse hengst Greyhound, de goedgefokte zoon van Gélinotte's zoon Ura. Greyhound's moeder Strada is een dochter van de wereldcrack Jamin.

Moeder Fleurasie 1.25 (3 overwinningen) bracht ook nog de topmerrie Vourasie (winsom bijna 15 miljoen Francs = 5 miljoen gulden), die in de jaren 90 de beste ter wereld was. Vourasie is opgenomen in de "Hall of the Queens" op deze website.
Naast Ourasi en Vourasie bracht Fleurasie nog 7 merries, die lang niet van dat niveau waren en ook in de nafok (nog) geen toppers hebben gebracht. Fleurasie blijft echter legendarisch door haar twee wereldberoemde producten.

Fleurasie's vader Remember is een broer van de uitstekende merrie La Coulonces (moeder van de niet minder bekende Vanina B).

Ourasi stamt van de Amerikaanse merrie Lady Pierce, waarvan veel kampioenen afstammen w.o. Aigle Noir 1.18, Ouragon 1.15 Rangone 1.14, Dream with Me 1.14, Dresden 1.12, Arnaqueur 1.13, Major de Brion 1.14, Pythagoras 1.13, Fortuna Fant 1.17, etc.