Hall of the Legends : Pine Chip geboren in 1990 (USA), rec. 1.09,0 (TT) winsom $1.710.000 br.hengst v. Arndon 1.10,9 u. Pine Speed 1.15,2 v. Speedy Somolli

Pine Chip kwam pas aan het einde van zijn derde jaar volledig tot ontplooiing en klopte toen Hambletonianwinnaar American Winner in de Kentucky Futurity. Hij werd een sensatie. In 1993 werd hij 24 starts16 keer eerste.
Hij liep als vierjarige ook in Europa. Na de serie van de Elit-Loppet in Stockholm met overmacht te hebben gewonnen, sprong hij in de finale zomaar weg, terwijl hij leek te gaan winnen. Maar hij werd toen niet gereden door zijn vaste rijder John Campbell! Misschien had hij anders wel gewonnen. Enkele maanden later reed John Campbell hem wel in de USA in een koers met de bedoeling om het wereldrecord te verbeteren. Pine Chip maakte het tempo, liep onder het wereldrecord, maar van zijn rug af kon de merrie Beat The Wheel hem op 't laatst voorbij lopen en zij mocht zich toen even wereldrecordhoudster noemen. De onfortuinlijke Pine Chip niet. Enkele weken later liep hij een Time-trial, een race tegen het horloge, in z'n eentje dravend, maar wel begeleid door een galopperend paard voor een sulky. Hij liep toen de snelste tijd ooit door een draver over de mijl gelopen. Km.-tijd 1.09,0!
Als vierjarige werd hij in 10 starts 7 keer eerste.

Toppikeur John Campbell zei over Pine Chip:
In het voorjaar van 1993 was American Winner veel verder dan Pine Chip. Pine Chip had als tweejarige niet gelopen en hoewel American Winner alleen enkele kleine koersen had gelopen als tweejarige, was hij sneller aan de start en wat handzamer vroeg in het seizoen. Pine Chip was een grote hengst, die nog moest leren om te koersen en ook nog geen korte snelheid had ontwikkeld. Die ontwikkeling was een geleidelijk proces gedurende het seizoen. Ik was altijd heel voorzichtig met het rijden van Pine Chip. Op een avond op The Meadowlands liepen we achter de startauto. Hij had nummer 3. Ik hield hem wat achter, maar hij was op zijn nummer. Don Brainard, de pikeur aan onze binnenkant, deed zijn zweep omhoog. Daar schrok Pine Chip van en hij sprong. We brachten hem naar Toronto en hij kwalificeerde zich voor de finale van de Canadian Trotting Classic. Toen begonnen Chuckie en ik wat met zijn hoofdstel te knoeien. Hij had altijd met een open hoofdstel gelopen, maar omdat hij zo schrikkerig was, besloten we om hem die avond dicht te rijden. Hij nam het bit op bij de start en sprong. Pas eind juni vorig jaar (1993) toonde hij me dat hij een echt vliegend koerspaard was in plaats van een beloftevolle draver. Hij won een avondkoers op The Meadowlands met 12 lengtes in 1.55,1 en ik kon toen zeggen dat hij begon te begrijpen wat er van hem verwacht werd. (Tot september won American Winner alle grote koersen inklusief de Hambletonian en hij was groot favoriet om de hele serie van de Triple Crown, dus ook de Kentucky Futurity, te winnen.) In de Kentucky Futurity had American Winner startnummer 7 en Pine Chip nummer 6. Ik had al het vertrouwen van de wereld dat nu Pine Chip snel genoeg kon vertrekken om American Winner aan de buitenkant te houden. Mickey McNichol vertrok snel aan de reling met Toss Out, liet me toen voorbij en American Winner moest aan de overkant naar ons toe komen. Dat deed hij en we gingen de tweede kwartmijl in 26,3 sec. (km-tijd 1.05,3) en de eerste helft in 54,4 (km-tijd 1.07,6). Ik weet zeker dat Ronnie Pierce (rijder van American Winner) moet hebben gedacht dat ik hem wel zou laten gaan, maar ik wilde niemand laten gaan. Ik dacht dat Pine Chip die dag sensationeel zou zijn, gebaseerd op zijn 1.53 overwinning de week daarvoor. Ik wist dat Chuckie de hengst perfect in orde had. Zoals ik al eerder zei is Chuckie een meester op Lexington. Hoe goed deze baan ook is voor dravers, je moet toch vaak iets aan de ijzers veranderen als je daar koerst. Ze komen er anders neer en worden er anders opgetild. Pine Chip won die eerste heat in 1.52,4 (km-tijd 1.09,9) en ik denk dat als we maar één heat hadden hoeven te lopen in de Kentucky Futurity dat Pine Chip Mack Lobell's wereldrecord zou hebben gebroken. Pine Chip is van Arndon, die een heleboel kinderen heeft gebracht, die wat schrikkerig zijn en moeilijk te regelen. Pine Chip is een intelligent paard, niet een typische Arndon. Het was een grote teleurstelling voor iedereen, die bij dit paard betrokken is, toen Pine Chip eind 1993 aan de Orsi-Mangelli-koers in Italië deelnam en van het begin tot het eind ingesloten bleef. Maar gelukkig is Pine Chip een intelligent paard. Hij was veel handelbaarder dan de meeste paarden zouden zijn in ingesloten positie in zo'n langzame koers.
(einde citaat John Campbell)