Hall of the Legends : Sea Cove geb. in 1986 (Can.), rec. 1.11,2 winsom 2.310.000 Euro br. hengst v. Bonefish u. Songlark 1.15,6 (v.Soncan)

De Canadese Sea Cove werd door de Duitse eigenaar Harald Grendel naar Europa gehaald en werd hier een van de grote kampioenen van de jaren 90. In 1992 en 1993 werd hij winnaar van het Europese Circuit.
In zijn jonge jaren was Sea Cove nog helemaal geen kampioen. Hij was een grote, wat slungelige hengst met een schofthoogte van 1,74 m. Niet moeders mooiste, maar wel een goede draver. In 1991 naar Europa gekomen, had hij niet voldoende winsom om in de kleine internationale koersen, zoals de Prix de Luxembourg op Vincennes te mogen starten. Zijn eigenaar reed hem daarom in een amateurkoers op die baan en won met een aantal lengten voorsprong. Toen hij terugkwam voor de huldiging bleek hij door het comité te zijn uitgeschakeld vanwege een mispasje. Grendel was natuurlijk ziedend, trok zijn conclusies en vroeg catchdriver Jos Verbeeck om voortaan zijn paard te rijden. Jos had genoeg gezien, zei ja en vanaf dat moment trok er een bijna onklopbare combinatie door Europa. Het paard zou Jos zijn eerste Prix d'Amérique bezorgen.

Na enkele successen in België en Duitsland begin 1992, startten ze voor het eerst in een internationale topkoers in de Oslo Grand Prix en wonnen gemakkelijk, maar ook verrassend gezien de winnend cote van 41 tegen 1. Enkele weken later verbeterde de hengst zijn record tot 1.12,1 als derde achter Billyjojimbob in de Elitloppet. Hij won vervolgens het Elite-Rennen in Gelsenkirchen en de Grote Prijs van Aby en de Bild-Prijs van Hamburg. Dat waren in dat jaar vier overwinningen in Europese Circuit-koersen, wat hem de titel opleverde. Winsom in 1992: 1,1 miljoen gulden, oftewel een half miljoen Euro.

In 1993 won hij Europese Circuit opnieuw door overwinningen in o.a. de Prix de France (1.13,4), Het Grand Critérium de Vitesse (1.12,8) en de Elitloppet (1.11,9). In onze Prijs der Giganten won hij zijn serie in een wandeltempo en leek in de finale ver voor de rest naar de overwinning te snellen. Op de laatste 200 m kwam echter de Amerikaanse merrie Plant the Seed nog opzetten, die hem op foto-finish wist te kloppen. Zijn omgeving voerde als excuus aan dat de hengst door slechte weers-omstandigheden te weinig had kunnen trainen en geen topconditie had. Hij kreeg toen in Hilversum wel de beker van het Europese Circuit uitgereikt.

In de Prix d'Amérique van 1993 was het misgegaan doordat Jos zich (bij uitzondering) hield aan de instructies van Grendel en achter het koppaard bleef hangen. Letterlijk en figuurlijk, want Sea Cove trok er geweldig aan en had op het laatst niet voldoende macht over om verder te komen dan een vierde plaats achter Queen L, Ukir de Jemma en Vourasie. Hoe anders ging dat in 1994. Jos trok zijn eigen plan en ging er na de start vandoor. Aan de overkant had de combinatie wel meer dan 100 m voor op de andere paarden. Sea Cove liep gewoon weg bij de beste dravers ter wereld!! We wisten niet wat we zagen. In de laatste bocht kwam de concurrentie echter nader en nader en het werd nog reuze spannend. De Fransen schreeuwden hun Koningin Vourasie naar voren. Het leek te lukken, maar op de finish hield Sea Cove een halve lengte over. Zelden zagen we zo'n spectakel. In de Prix de France van dat jaar kreeg Vourasie haar revanche en werd Sea Cove slechts vijfde, het begin van het (langdurige) einde. De hengst kreeg wat last van blessures en presteerde daarna duidelijk minder. In juni 1994 liep hij zijn record van 1.11,2 en dat was min of meer zijn laatste wapenfeit.
Hij startte nog wel in de Prix d'Amérique en de Prix de France van 1995, maar kon geen vuist meer maken. Jos Verbeeck koos voor andere cracks en Sea Cove's carrière ging als een nachtkaars uit. Zijn eigenaren wilden echter niet van opgeven weten en bespaarden de hengst geen afgang. Hij liep zijn laatste koers in juli 1997. Dat had deze crack niet verdiend.
In 111 starts heeft Sea Cove 54 keer gewonnen en 36 plaatsgelden behaald.

Sea Cove wint de Prix d'Amérique 1994 vlak voor Vourasie (nr.13). Derde werd Queen L.

Bloedlijnen en doorfok:
De hengst was goed gefokt. Zijn moeder, grootmoeder, overgrootmoeder en bet-overgrootmoeder hadden alle records van 1.15 en een fractie. Zijn vijfde moeder is Delphia Hanover 1.15,4.
Er zijn (voor zover bekend) geen producten van hem geregistreerd.