Hall of the Legends : Tidalium Pélo geb. in 1963 (Fr.), rec. 1.14,7 winsom ca Hfl. 1.300.000 (= 600.000 Euro) zw. hengst v. Jidalium u. Hase Williams

Le Diable Noir (De Zwarte Duivel)

Een wonderbaarlijk paard, deze Tidalium Pélo. Hij had allerlei malheur, maar wist toch altijd weer aan de top te komen.
In 1968, hij was toen 5 jaar oud, moest hij aan een pijpbeen worden geopereerd en het was de vraag of dit zou lukken. Enkele maanden later kon hij al weer trainen. Ook in latere jaren had hij nogal eens problemen met zijn beenwerk en nam soms langere tijd niet aan de koersen deel. Maar als het grote werk stond te gebeuren, dan was hij er. Hij ging ook met succes Europa in.
Het had trouwens maar weinig gescheeld of we hadden nooit van hem gehoord. Aan het begin van zijn internationale carrière ging hij als zesjarige op toernee naar Italië. Hij won in Turijn, werd tweede in Napels en werd daarna samen met zijn landgenoot Roc Wilkes per trein terug naar Frankrijk getransporteerd. De wagon, waarin de paarden stonden, werd op een of ander station afgekoppeld en om onduidelijke redenen op een zijspoor gezet. De paarden waren daarna enkele dagen onvindbaar en stonden in de kou, zonder eten en drinken. Toen ze eindelijk werden gevonden was het voor de arme Roc Wilkes te laat. Voor hem gold het spreekwoord: "eerst Napels zien en dan sterven". De oersterke Tidalium Pélo herstelde en groeide uit tot één van de beste dravers ter wereld.
Hij was een reusachtig paard met een schofthoogte van 1,73 m en was zwart. De Fransen noemden hem "Le Diable Noir", de zwarte duivel, een duivelspaard, een alleskunner.

Onder het zadel won hij veel Klassiekers met als hoogtepunten de Prix du Cornulier in 1970 en 1972. In dit laatste jaar won hij ook de Prix d'Amérique, die hij in 1971 ook al in recordtijd had gewonnen!
Misschien wel zijn grootste prestatie leverde hij in de lange Prix de Paris van 1971. Als Prix d'Amérique-winnaar moest hij 50 m geven en bij de start verloor hij nog eens 40 m. Na een geweldige inhaalrace kon hij net de ontsnapte Toscan niet kloppen. Vincennes stond op zijn kop en het publiek juichte nog 10 minuten lang de verliezer toe. De winnaar was men al lang vergeten.
Een geweldenaar dus, die het tegen toppaarden als Tabriz, Tony M, Toscan, Une de Mai en Upsalin niet cadeau kreeg.

De hengst droeg meestal witte bandages om zijn voorbenen, zodat zijn slechtziende eigenaresse hem op de televiesiebeelden goed kon volgen.

Tidalium Pélo stamt van de basismerrie Glory (1913), waaruit ook o.a. Quouky Williams 1.14 (V.v. Coktail Jet) en Greta Williams 1.22 zijn voortgekomen. Laatstgenoemde was een veel beter koerspaard dan haar record doet vermoeden. Zij won 29 koersen en was een halfzus van Tidalium's moeder Hase Williams.