Hall of the Legends : Varenne geb. in 1995 (It.), rec. 1.09,0 winsom ca. 6.500.000 Euro br. hengst v. Waikiki Beach u. Ialmaz v. Zebu (Sharif di Iesolo)

Het paard van de 21-ste eeuw. Deze eeuw is nog niet zo ver gevorderd, maar er stond bij het begin meteen een superpaard op: de Italiaanse hengst Varenne. Gefokt door de bekende Franse fokker/trainer Jean-Pierre Dubois.
De bruine geweldenaar won overal in Europa en in de USA, verbrak wereld- en baanrecords bij de vleet en werd het meest winnende paard allertijden: hij won meer dan de merrie Moni Maker.
Hij won o.a. tweemaal de Prix d'Amérique en de Elitlopp.
In Italië was Varenne populairder dan de meeste voetballers en wordt daar "Il Capitano" (de kapitein) genoemd.

Hieronder een verhaal over zijn leven en zijn dramatische afscheidskoers.

Mijn naam is Varenne..

Opgetekend door Benoit Fabrega (vertaald door Martin de Waal)

Ik ben zeven jaar geleden geboren in Frankrijk, maar het is eigenlijk in Italië waar ik als kampioen leef. Ik was 18 maanden oud toen ik werd geadopteerd door Enzo Giordano, een advocaat uit Napels. Ik denk dat hij aardig tevreden kan zijn met zijn investering: vandaag de dag ben ik zo'n slordige 10 miljoen U.S. dollars waard! Maar liefst zestien mensen staan dagelijks tot mijn beschikking en volgen mij wereldwijd als een schaduw. Zo is er mijn persoonlijke trainer (Jori Turja), mijn groom (Lina Rastas, een heuse moeder voor me), mijn masseur, mijn twee hoefsmeden, mijn psycholoog, mijn diëtist, mijn sponsor en mijn publiciteitsmedewerker. Er zijn zo van die dagen dat ik mij echt een lichtbruine formule-1 raceauto voel.
Het begon allemaal in 1998, toen ik aan mijn eerste koersseizoen begon. Ondanks mijn prille leeftijd (nauwelijks drie jaar oud) won ik alle zes koersen waar ze me voor inschreven. Sommige mensen zagen het als beginnersgeluk, maar er waren er ook die in mij begonnen te geloven en een potentiële kampioen zagen. Zo ook SNAI (Italiaanse totalisator), die mij voor de helft aankocht. Ze hebben me trouwens nooit verteld of het nou de voor- of de achterkant was, maar vanaf dat moment had ik dus twee eigenaren en lag de wereld voor me open..
Toen ik eenmaal vijf jaar was, begon ik met de grote jongens mee te doen. Dat jaar waren mijn prestaties (ondanks winst in de Gran Premio della Lotteria, de belangrijkste koers in Italië) nogal wisselend. Maar het volgend jaar, 2001, kwam ik pas goed tot mijn recht en voldeed ik helemaal aan de hoge verwachtingen van mijn achterban en won ik alle topkoersen: de Prix d'Amerique in Parijs, de Elitlopp in Zweden, de Gran Premio della Lotteria, de Trot Mondial in Montreal en de Breeders Crown in New Jersey. In die laatste koers brak ik zelfs het wereldrecord en bracht het op 1.09,0.
Toen ik eenmaal terug was in Italië was ik een heuse ster en mijn leven zou nooit meer hetzelfde zijn. Ik werd getrakteerd op een grote zegetocht door de straten van Rome en getoond aan 80.000 man in het Olympisch stadion. Een website en een lied werden ter ere van mij gemaakt en mijn naam verscheen op petjes en T-shirts.. Ik was een ster!!
Het leidde mijn aandacht allerminst af van het werk, want in 2002 won ik alle koersen waar ik aan deelnam. Tot zover althans. Laten we hopen dat de Trot Mondial in Montreal (op 28 september 2002) geen uitzondering zal zijn, want deze koers heeft een speciale betekenis voor me. Net als mega-ster Moni Maker in 2000, ben ik van plan om in Montreal mijn afscheidskoers te lopen.
"Waarom zo vroeg al?", zult u zich misschien afvragen. Omdat ik nog steeds op mijn top ben. Ik ben met zo'n slordige 6.000.000 Euro (op dit moment) recordhouder qua winsom, ik ben ongeslagen in meer dan een jaar tijd, dus wat heb ik nog te bewijzen op de koersbaan? Nee, het is nu de hoogste tijd om te vertrekken en te beginnen aan een nieuwe carrière.. voortplanting!!
Hierdoor zal de Trot Mondial 2002 een bijzondere happening worden. Voor het Montrealse publiek, voor mijn fans over de hele wereld, voor mijn eigenaren, mijn sponsors.. en voor mijn tegenstanders, want deze 2200 meter-proef is voor hen de laatste kans om tegen me uit te komen en me misschien wel klop te geven. Mijn grootste opponent is Fan Idole uit Frankrijk, maar ook Fool's Goal en Plesac uit de Verenigde Staten zullen present zijn en daarnaast nog Lyell Creek uit Nieuw Zeeland en nog een paar andere grote jongens. Trouwens, nu de Trot Mondial deel uitmaakt van de World Cup Trot zijn de financiële belangen niet voor de poes: als ik deze race win, heb ik alle vijf onderdelen op mijn naam gebracht en krijg ik nog eens 1.000.000 Euro bonus op mijn spaarbankboekje! We gaan ervoor......

(einde citaat)

Varenne en zijn Finse verzorgster Lina zijn vol goede moed.

Een week later.............

EEN DRAMA IN DE WORLD CUP TROT!!

Eerloos afscheid voor Varenne
Door Douwe Frerichs

Wat een groots en feestelijk afscheid had moeten worden, eindigde zaterdagavond in een trieste en onverdiende aftocht door de zijdeur. Varenne nam zaterdag in Montreal afscheid van het koerswezen in de Trot Mondial. Het betrof het vierde onderdeel van de World Cup Trot, waarvan Varenne op weergaloze wijze alle onderdelen had gewonnen. En waar Varenne komt, daar zwijgen de tegenstanders. De zeldzame keren dat hij niet won (de laatste twee jaar is dat eenmaal gebeurd, tegen Jackhammer in Milaan) kunnen worden afgedaan als een incidentje. Varenne kan in zijn huidige vorm niet verliezen en zeker bij het afscheid mocht het niet misgaan. Maar het ging wel mis.

Decor van het afscheid was Woodbine Raceway, het fraaie hippodroom waar een avond vol topdraverijen op het programma stond. Voor Varenne lag de enveloppe met de bonus van 1 miljoen euro al gereed, een voor de drafsport ongekend bedrag. Varenne, winnaar van 59 grote koersen uit een totaal van 69 starts, mocht en kon zijn laatste race niet verliezen. Niet eens vanwege het financiele belang, maar omdat de kampioen nu eenmaal als winnaar afscheid moest nemen. Er was speciaal voor dit moment gekozen. Il Capitano verkeerde immers nog altijd in een bloedvorm.

Buiten de baan
Op het Hippodrome van Woodbine ging echter alles verkeerd. Bij de start was het de Canadese deelnemer McCooeye die verijdelde dat Varenne de kop nam. Pikeur Giampaolo Minnucci tilde er niet te zwaar aan. Hij gaf nu pas voor de tribune gas en slaagde er na een halve ronde in om de geliefde koppositie te veroveren. De vele Italianen op de baan begonnen al met het ontkurken van de champagne. Varenne regeerde als een vorst en bereikte als koploper de laatste rechte lijn. Daar zou de Waikiki Beach-zoon weglopen van zijn vermoeide tegenstanders, maar tot ontgoocheling van de vele fans werd de beste ooit zomaar gepasseerd door de Franse merrie Fan Idole met Richard William Denechere. De 9-jarige merrie finishte zoals alleen zij het kan. Het blijft onvoorstelbaar hoe hard deze Franse dame is. (zie voor een beschrijving van Fan Idole onze "Hall of the Queens")
Giampaolo Minnucci keek bij het passeren van de lijn als een boer die kiespijn had. De tranen stonden hem in de ogen en aanvankelijk weigerde de Italiaan om commentaar te geven en zijn Franse collega te feliciteren. Dat gebeurde uiteindelijk wel.
Het Canadese draverij-comité maakte het daarna allemaal nog veel erger en diskwalificeerde de Italiaan als tweede aankomende omdat hij zich in de laatste bocht met een sulkywiel buiten de baan had begeven. Vier paaltjes waren met het linkerwiel gepasseerd. Je vraagt je af of de juryleden een dergelijke beslissing ook hadden genomen wanneer Varenne de race zou hebben gewonnen.
Varenne kreeg dus geen winnende zegetocht en liep de bonus mis. Hij neemt afscheid van de baan met een winsom van 5.5 miljoen Euro. Wereldrecordhouder is hij ook al niet meer omdat zijn Zweedse concurrent Victory Tilly vorige maand in New York het absolute record met 0,1 sec. bijstelde naar 1.08,9. Zijn eigenaren hadden het zich zo anders voorgesteld. Maar desalniettemin gaat Varenne de boeken in als de beste ooit. De fokkers staan met hun merries in de rij voor een dekking, die circa 40.000 Euro gaat kosten. Meer dan 100 merries zullen jaarlijks door Varenne bediend worden. Ja, het echte grote geld gaat de zevenjarige hengst de komende jaren verdienen.
(einde citaat, eind september 2002)


Varenne en zijn Finse verzorgster Lina trainen aan het strand.

In de zomer van 2003 ging het gerucht dat Varenne weer in training zou gaan om in 2004 zijn derde Prix d'Amérique te gaan winnen. Daarna werd het weer stil.....

Er zijn twee prachtige boeken over Varenne verschenen, helaas beide alleen in het Italiaans. Er staan schitterende foto's in, waarvan onderstaande een mooi voorbeeld is.

Er is een complete website gewijd aan deze hengst:
Adres: http://www.snai.it/varenne/varenne2.htm (als u hierop clickt, gaat u naar deze site)